پیوند مو به صورت کاملا طبیعی

گاهی تنها درمان ریز و کاهش حجم موها، کاشت یا پیوند مو است. در این روش با انتقال فولیکول از بانک مو (معمولا بانک مو از ناحیه پشت سر انتخاب می‌شود) به مناطق جلو و کف سر کم پشتی مو درمان می‌شود و تا کنون پیوند مو موثرترین روش درمان کم مویی بوده استقطعا اولین توصیه در زمینه مقابله با ریزش مو مراجعه به پزشک در مراحل اول ریزش موهاست تا با رعایت برخی توصیهها و مصرف دارو روند نازک شدن تارهای مو و از بین رفتن آنها به تعویق بیفتد.

متاسفانه بسیاری از جوانان به این مساله بی توجه هستند و زمانی که فرصت برای حفظ سلامت موها تمام میشود به فکر درمان میافتند که غالبا نمیتوان اقدام موثری جز کاشت یا پیوند مو انجام داد. گرچه در گذشته ریزش مو برای مردان اصلا پدیده عجیبی محسوب نمیشد و کاملا پذیرفته بود، اما امروزه بیشتر مردان تمایل به کاشت مو برای افزایش زیبایی و جذابیت دارند. در صورتی که فردی چنین تصمیمی بگیرد، پس از مشورت با پزشک و بررسی شرایط انجام این کار، معمولا باید صبر کند تا روند ریزش موها به مرحله ثبات برسد.

زیرا اگر در این مرحله پیوند مو انجام شود، به تدریج موهای اولیه فرد دچار ریزش شده و حالت تُنُکی در موها ایجاد میشود که اصلا زیبا نخواهد بود. این مساله کاملا باید از طرف متخصص برای فرد توضیح داده شود و پزشک آن را به عنوان یک کار هنری تخصصی در نظر بگیرد و به جنبه های ظاهری فرد کاملا دقت کند. همچنین پیوند مو در سنین بالا به دلیل بروز بیماریهایی مانند پرفشاری خون و… که عروق تنگ شده و خونرسانی به خوبی انجام نمیشود، مسلما مانند دوران جوانی موثر نخواهد بود.

مراقبت های پس از پیوند مو

معمولا موها طی یک تا دو ماه پس از پیوند میریزند که البته نگران کننده نیست زیرا فقط ساقه موها میریزند و ریشهها سالم هستند که مجدد رشد میکنند. همچنین باید از چنگ زدن هنگام شستشو، برس کشیدن محکم، ضربه زدن به تارهای مو و به طور کلی هر عاملی که باعث جدا شدن تارهای مو شود، دوری کرد تا روند پیوند کاملا تثبیت شود. علاوه بر این تا زمان تثبیت موها توصیه میشود موها با شامپوی ملایم و آب ولرم به آرامی شسته شود. به طور کلی تا حدود ۶ ماه باید کاملا از موها مراقبت کرد.

در صورتی که فرد دچار خارش یا قارچ پوست سر است حتما پیش از پیوند مو باید مشکل درمان و رفع شود زیرا عمل خاراندن باعث جدا شدن و کندن تارهای مو میشود. علاوه بر سیگاریهای قهار که داوطلب خوبی برای پیوند مو نیستند، افرادی که به این رفتار حتی در سطح کم نیز عادت دارند باید آن را ترک کنند زیرا سیگار عاملی است که باعث تنگ شدن عروق بدن از جمله عروق پوست میشود و خونرسانی را کاهش میدهد.

افرادی که نباید سراغ پیوند مو بروند

پیش از اقدام به پیوند مو حتما باید وضعیت داخلی و عمومی فرد کاملا توسط پزشک بررسی شود. پیوند مو فقط برای طاسیهای ارثی توصیه میشود، در حالی که طاسی ممکن است ناشی از بیماری آلوپسی آرهآتا، بیماریهای خودایمنی، هورمونی یا مصرف برخی داروها باشد که اصلا این افراد برای پیوند مو مناسب نخواهند بود. همچنین پیوند مو برای مبتلایان به دیابت و کمخونی نیز به دلیل تنگی عروق و خونرسانی ناکافی و نامطلوب توصیه نمیشود.

حتی سیگاریهای قهار نیز به دلیل اختلال در روند خونرسانی و تنگی عروق نباید پیوند مو انجام دهند. گاهی بی توجهی به این مساله مهم موجب میشود تروما (ضربه) ناشی از پیوند مو سبب تحریک و فعال شدن بیماری پسوریازیس شده و بیمار پس از مدتی با علائم آن در پوست سر مواجه شود. در واقع پیوند مو عامل این بیماری نبوده، بلکه بی توجهی و بررسی فرد غیرمتخصص در انجام پیوند زمینه بیماری را فعال کرده است.

مشابه این حالت ممکن است فردی در پوست صورت بیماری ویروسی بدون علامت داشته باشد که پس از عمل ویروس تحریک شده و در پوست سر و صورت فعال میشود.
همچنین افرادی که به طور مستمر تحت داروهای آنتیبیوتیک، ضدانعقاد خون، ضدتشنج و قرصهای جلوگیری از بارداری هستند برای پیوند مو ممنوعیت دارند. انجام آزمایشهای هورمونی و اختلالات تخمدان نیز حتما لازم است تا در صورت نبود مشکل، پیوند مو انجام شود. به طور کلی همه بیماریهای زمینهای در این مورد باید بررسی شوند.

پیوند یا کاشت ابرو و ریش

تکنیکهای پیوند مو همان طور که برای موی سر قابل انجام است برای ابروها یا ریش نیز به کار میرود اما در این باره باید به یک نکته مهم توجه کرد؛ به طور طبیعی روند رشد موهای سر انسان به سر مرحله آناژن (رشد سریع موها)، کاتاژن (توقف رشد) و تلوژن (جدا شدن ساقه موها) تقسیم میشود. مرحله اول حدود ۴-۳ سال، مرحله دوم چند هفته و مرحله سوم ۴-۳ ماه طول میکشد. مرحله آناژن در ابرو که موهایش رشد میکنند، کوتاهتر است.

به همین علت زمانی که از موهای سر به ابرو پیوند زده میشود، فرد متوجه رشد ابرو مانند موهای سر است زیرا فولیکولهای مو ماهیت موهای سر را دارند ولی مانند موهای ابرو مرحله رشد پس از چند ماه متوقف نمیشود که در این صورت مدام باید ابروها را کوتاه و مرتب کند. علاوه بر این، در مورد کاشت مو در ابرو و ریش باید به زاویه و جهت خواب موها نیز کاملا توجه داشت تا به شکل نازیبایی رشد نکند.

باید اشاره کرد مهمترین عاملی که باعث خالی شدن ابروهای خانمها در سنین میانسالی و سالمندی میشود، استفاده از «موچین» از دوران نوجوانی و جوانی است. در زمان کندن موهای ابرو، از هر ۲۰ تا ۳۰ تارمو در انتهای یکی از تارها فولیکول دچار خونریزی میکروسکوپی میشود که فیبروز شده و فولیکول را از بین میبرد. این خالی شدن ابروها به دلیل ریزش موهای ابرو نیست، بلکه کندن تدریجی باعث این حالت شده است. توصیه میشود افراد ابروها را به جای موچین به کمک تیغ یا روشهایی مانند موم تمیز کرده و دائم ابروها را برای باریک شدن نکنند.

عوارض پیوند مو

در صورتی که پزشک متخصص و ماهر فردی را کاملا برای پیوند مو مناسب تشخیص بدهد، باز هم عوارضی مانند عفونت، ریزش موهای پیوندشده، خونریزی، اسکار یا جای زخم و بیدار شدن برخی بیماریهای خودایمنی که هیچ بروزی نداشته را باید در نظر داشت، حال آنکه در موارد عدم بررسیهای دقیق و پیوند توسط افراد غیرمتخصص، عوارض بسیار جدیتر و بیشتر است و علاوه بر تاثیر بر جنبه زیبایی فرد، سلامت او را نیز تحت تاثیر قرار میدهد.

روش های پیوند مو

از بین مراحل کاشت مو دو روش fit و fut متداول هستند. این دو روش از کم عوارض ترین روش های کاشت موی سر محسوب میشوند.

تفاوت روش های پیوند مو

اگر بیمار از جراحی ترس دارد و تمایل به بخیه زدن و بخیه کشیدن ندارد و از اسکار پشت سر (خط بخیه) نگران است و یا به هر دلیل دیگری تمایل به FUT ندارد روش FIT مناسب تر است.
اگر بیمار اجازه تراشیدن موها را نمی دهد روش FUT انجام می شود، زیرا در روش ترکیبی کل موها تراشیده خواهد شد.
اگر مقدار کمی مو لازم داریم (کاشت ابرو ، سبیل ، ریش و ناحیه اسکار )FIT انجام می شود.
در برداشت مو از بدن بدلیل ناکافی بودن بانک موی پشت سر معمولا FIT انجام می شود.
بیمارانی که قسمت جلوی سر آنها خالی شده است و خط موی جلوی سر آنها وجود ندارد، مناسب ترین کاندیدای FUT هستند، در واقع بدلیل ظرافتهای خاصی که در کاشت نسبت به FIT می توان ایجاد کرد، طراحی خط مو و کاشت جلوی سر بهتر است به روش FUT انجام شود.
اگر در یک جلسه مقدار زیادی مو لازم است معمولاً FUT بیشتر از FIT جواب می دهد و تراکمهای بالاتر را می توان ایجاد کرد.
مدت زمان عمل FIT نسبت به FUT طولانی تر است در روش FUT مدت 3 تا 5 ساعت و در روش FIT تا 10 ساعت و گاهی بیشتر طول می کشد.