مکانیسم درمان زخم با پی آر پی چگونه است؟

پلاکت‌ها اجزای خون هستند که حاوی فاکتورهای رشد هستند که برای بازگرداندن بافت آسیب دیده در بدن و بازگشت به حالت طبیعی آنها ضروری است. هنگامی که هرگونه آسیب در بافت‌ها اتفاق می‌افتد، خون پلاکت‌ها را به این بافت جمع‌آوری و روند بازسازی را آغاز می‌کند. هدف از کاربرد درمان PRP، این است که تعداد بیشتری از پلاکت‌ها را فراهم کند تا از طریق گردش خون به بافت هدف منتقل شود؛ بنابراین بازسازی بافت آسیب‌دیده به سرعت و به‌شدت شروع می‌شود و به نتایج سریع‌تر منجر می‌شود؛ زیرا تراکم پلاکت‌های حاصل از PRP تا ۴ برابر بیشتر از خون است.

پی آر پی می‌تواند در بهبود آسیب‌های قدیمی به شما کمک کند. وقتی بدن یک جراحت را به‌طور طبیعی بهبود می‌بخشد، بافت جدیدی که ایجاد می‌کند ممکن است کمی ضخیم‌تر و سفت‌تر نسبت به بافت‌های اصلی باشد. ساختار این بافت اسکار از گردش مناسب خونی جلوگیری می‌کند که می‌تواند باعث بهبود بیشتر ناحیه آسیب‌دیده شود. هنگامی‌که پزشکان سرم پی آر پی را وارد منطقه هدف می‌کنند، روند بهبودی را دوباره آغاز می‌کند. بدن سیگنالی دریافت می‌کند که منطقه نیاز به بهبودی دارد و ترمیم مجدد را دوباره آغاز می‌کند. شما ممکن است بتوانید طی چند هفته از شروع درمان، شاهد بهبود چشمگیری باشید.

مراحل تزریق پی آر پی

پلاکت‌های موردنیاز برای PRP در عملی شبیه به زمان گرفتن خون برای انجام آزمایش، از خون خود بیمار گرفته می‌شود. مراحل درمان پی آر پی به شرح زیر است:

• ابتدا از بیمار خون‌، گرفته می‌شود. حجم نمونه لازم به محل تزریق پی آر پی بستگی دارد.
• سپس خون در سانتریفیوژ چرخانده می‌شود تا پلاکت، گلبول قرمز و گلبول سفید از هم جدا شود و هر یک در سطحی از لوله قرار بگیرد. پلاسمای غنی از پلاکت جدا و برای تزریق آماده می‌شود.
• پزشک متخصص، پلاسمای جداسازی شده را برای تزریق در موضع دردناک آماده می‌کند. برای تزریق دقیق معمولاً از روش‌های تصویربرداری، مانند سونوگرافی، استفاده می‌شود تا پی آر پی در ناحیه تعیین‌شده، برای مثال در تاندون، تزریق شود. سپس پزشک PRP را تزریق می‌کند.

کاربردهای PRP (پی آر پی)

• درمان و ترمیم زخم‌های قدیمی ناشی از سوختگی، بریدگی و …
• تسریع بهبود شکستگی‌های استخوانی و ترمیم ضایعات غضروفی
• درمان زخم مزمن
• درمان بسیاری از مشکلات پوستی مانند چین‌وچروک
• درمان ریزش مو

مزایای استفاده از پی آر پی

• جهت درمان با پی آر پی چون از خون خود فرد استفاده می‌شود احتمال به وجود آمدن عوارض و منتقل شدن بیماری‌های دیگر به حداقل می‌رسد.
• احتمال به وجود آمدن حساسیت‌های پوستی و عفونت در روش پی آر پی وجود ندارد.
• با توجه به کیت‌های مخصوص پروسه کار بسیار ساده و کاملاً استریل خواهد بود.
• چون روش غیرتهاجمی بوده و عوارض کمتر از دیگر روش ها است.
• ماندگاری اثر آن طولانی بوده و نسبت بهروش‌های مشابه (مثل جراحی) هزینه کم‌تری دارد.
• درمان با پی آر پی نیاز به بستری و استراحت ندارد.
• این روش تقریباً بی درد است و به راحتی برای بیمار قابل تحمل است.
• در همه نواحی بدن قابل استفاده بوده و محدودیتی در این زمینه وجود ندارد.

مکانیسم درمان زخم با پی آر پی

روند ترمیم زخم شامل رهاسازی کاملاً منظم و مرحله‌به‌مرحله و تعامل پیچیده چندین فاکتور هورمونی و چند نوع سلول می باشد. این فرآیند از سه مرحله تشکیل می‌گردد:

1. التهاب
2. تکثیر سلولی
3. بازآرایی بافت

تحقیقات زیادی نشان‌دهنده موفقیت‌آمیز بودن بالینی PRP برای زخم‌های مزمن پوستی، زخم‌های پوستی حاد، سوختگی‌ها و جراحی‌های پلاستیک و زیبایی بوده است.

در روند فیزیولوژیک ترمیم زخم، پلاکت‌های به دام افتاده درون لخته خونی به‌عنوان منبع اصلی فاکتورهای فعال زیستی عمل می‌کند؛ بنابراین مفهوم PRP روشن است. با توجه به اینکه پلاکت‌ها به عنوان منبع عمده فاکتورهای ترمیم کننده در لخته خون شناخته می شوند، این ایده که تغلیظ پلاکت ها در محل آسیب می‌تواند روند ترمیم زخم را تسریع یا بهینه سازد، موجب شد درمان با PRP ابداع شود.

موارد منع مصرف پی آر پی PRP

• کانسرهای پوستی و سیستمیک
• بیماری‌های مزمن، دیابت، ایدز
• بیماری‌های پوستی مانند پورفیری
• بیماری‌های خون و اختلالات انعقادی
• در موارد مصرف آسپیرین و داروهای ضد انعقادی

همچنین استفاده از پی آر پی PRP در موارد زیر نتایج خوبی ندارد:

• افراد سیگاری، الکلی و دارای سوءتغذیه
• افراد مبتلا به مشکلات ژنتیکی پوست
• ضایعات پیشرفته ناشی از نور خورشید
• هایپرپیگمانتاسیون های پیشرفته (لکه‌های تیره)
• خطوط عمیق
• ضایعات مویرگی روی بینی و گونه‌ها

عوارض جانبی پی آر پی PRP

از آنجا که پی آر پی PRP شامل درمان محصولاتی از خون خودتان به پوست سر است، شما در معرض خطر بیماری‌های واگیردار نیستید. بااین‌حال، هر درمانی که شامل تزریق می‌شود، همیشه خطر یک سری عوارض جانبی (هرچند با احتمال ناچیز) را دارد مانند:

• آسیب به عروق خونی یا اعصاب
• عفونت
• کلسیفیکاسیون در نقاط تزریق
• بافت اسکار
• همچنین احتمال واکنش منفی به داروهای بی‌حسی استفاده شده در طی درمان وجود دارد. در صورت سابقه حساسیت احتمالی به داروهای بی‌حسی، آن را با پزشک خود در میان بگذارید.